Wiesz...

Czasami próbuję wyobrazić sobie szczęście,

ale nie wiem, co to jest,

jak wygląda,

do czego jest podobne.

Po prostu nie wiem...

Tak sobie marzę:

ty mógłbyś zabrać mnie do krainy

Szczęśliwości.

Wciąż czekam na ciebie,

jestem już spakowana

i zamknęłam za sobą wszystkie drzwi.

Już nie mogę zawrócić.

Teraz stoję z walizką w dłoniach

i wciąż czekam i czekam,

a ty się spóźniasz.

Mój pociąg do szczęścia już odjechał

Wciąż stoję, a ciebie nie ma

Wciąż czekam, a nie ma też nadziei

Jestem na progu nicości.

Co robię?

Wciąż czekam na Ciebie.

I szczęście.

2005 r.