Rozdarty w środku,

wciąż trwam na zewnątrz

Zaspane oczy,

uśpiony umysł.

Na przebudzenie

brakuje mi sił.

Smakuję marzenia,

drę szaty majacząc.

W obronie słabszych,

w kolejce do lepszych.

Schody do nieba

wciąż za wysokie,

bolące kolana

aż skrzypią w zawiasach.

Dni coraz krótsze,

czas coraz szybszy.

Czy zdążę,

czy znajdę,

powstanę?

Czy... ?