Exodus

Grzech wlókł mnie  przez pustynię

Piasek rzeźbi w ciele koryta

Którymi strumień żywota się sączył

Odczytując napis na piasku

Zostawiony w pradawnym zdarzeniu

Poranionego wyzutego na duchu

Wyzwoliła zbawcza oaza

Sakramentu miłości

Ta sama przyczyna wlecze

Ludzkość przez pustynie w udrękach

Poszukując tego co było, a zginęło

W zawłaszczaniu cudzych włości

W wojnach bycia panem życia i śmierci

Nie dało tego, za czym tak biegła

Znacząc krzyżami drogę

W końcu dotarła do zbawczej Oazy

Tam gdzie zwycięzcy i pokonani

W zmartwychwstaniu głoszą

Tylko miłość ma wartość wieczną

Sióstr i braci w rodzinie Boga