smukła

powabna świeca

napalony knot

umoczeniem

mąci

drżącą lepkość

złoty płomień

zesuwa się miękko

ciepło

obrzeżu

choć twarde

okala gorącą

wilgotność

gdzie

nadpalony żar

wżera się

wgłębienie

chłonie wrzący blask

w płynności

szczytuje

gorącem

tryska

rozkosz odczuwa

po woskowych

udach

spływa

lepkie kropelki

brzdęk

brzdęk

na podstawek

spocone całe

a tam

u góry

okopcony sufit

niebem

knot wilgotny

tylko ognik

zbłąkany

na czubku

w potrzebie

dmuch duch

kończy dzieło

jeno dym

został

zapach

aż świeczkę

pogięło

wysokość

mniejsza

na stole

zapałka

śni o początku

na boku pudełka