w niezgłębionej przestrzeni

zasypiasz

lipy

schłostane nocnym deszczem

szepcą o rozgwieżdżonym niebie

na którym tyle wydeptanych ścieżek

w pustce

która jest ogromna

nigdy niewypowiedziane pragnienia

pachną człowiekiem

w rozdartym papierze

kropla

zasłania jutro