Te wspomnienia trudne i bolesne zostają w pamięci człowieka najdłużej.

Bardzo smutny wiersz. Od takich wspomnień, i im podobnych, człowiek się wzdryga. Ale niestety, jest takich wiele w naszym życiu.
Nie zgadzam się jednak z Optymistą... Co z Niego za Optymista? ;) Trzeba nauczyć się je wypierać z pamięci... inaczej życie traci smak. Czasem nawet sens.

W kontakcie z dziełami sztuki - w tym z wierszami - wszędzie od zawsze i na zawsze - każdy odbiera przede wszystkim to, co wywołuje w nim jakiś żywszy rezonans.

Czasami po coś sięgamy, bo to jest na topie, bo zadziałało piękno opakowania /okładka/, bo znamy osobiście autora, bo..., bo..., bo...

Prawdziwa magia kontaktu ze sztuką polega na osobistym głębokim zaangażowaniu Odbiorcy w ogląd tego, Z CZYM NAPRAWDĘ ma do czynienia

Oo... bardzo dobry, wspomnieniowo-nostalgiczny wiersz. Na duży plus.

Wspominamy trudne, groźne dni, z ciepłą nostalgią, gdyż udało się je, pomimo niebezpieczeństw, na szczęście, przetrwać.

Pamiętasz, nieobecny najczęściej już w naszym życiu bracie? pamiętasz, śp. siostro? - to rzeczywiście dzisiaj już tylko najczęściej rozmowa z cieniami i puste gadki do lustra. Im jesteś starszy, tym bardziej przez wszystkich bliskich osierocony.