rzędy pomników tablic

ku czci

nie pamięta prawie nikt

tu cisza waży

mrok zapada kilka razy na dobę

kryje ziemię pył

już nie bitewny

tylko z mgły

marzyli o zmartwychwstaniu

o życiu w malowanch domkach

o złotych promieniach

pełzających po szybie

o dziecku które szarpie za rękaw

w celi na pryczy pod wodą

byli wbrew sobie

przeciw naturze

i historii

zostawieni w spokoju

bohatersko tkwią

w śmierci

wyklęci

są