Prapoczątki    

Jesień zasnuwała pola 

zapachem dymu znad kartoflisk 

Szedłem by językiem  

jak cepem mozolnie 

młócić ziarna słów 

Przez dziury w płotach sadów 

wylewał się na drogę 

kuszący zapach jabłek 

Uczę się najpierw 

obgryzać ołówki i paznokcie 

Tępymi palcami 

pokrywam zeszyt 

rzędami hieroglifów 

Z czarnej czeluści kałamarza 

stalówką wyciągam nieporadne 

żyjątka alfabetu 

Wieczorem w domu 

Ala i As pachną naftą 

korepetytor wujek Adaś 

chucha  bimbrem i machorką 

Zimą ciągnę się kilometrami 

przez zaspy i oblodzone stawy 

Na przerwach 

kromka chleba ze smalcem 

ma zapach mrozu 

Na koniec wiosny 

poziomkowa skarpa 

opadająca do jeziora 

pachnie wreszcie wakacjami