Któregoś zimowego dnia jeden z moich kolegów zapytał mnie:

- Co robisz wieczorem?

Wzruszyłem w niezdecydowaniu ramionami.

- Jak chcesz, to ciebie zapoznam z jedną dziewczyną.

- Z którą?

- Z Lidką. Kiedyś razem uczyliśmy się w tej samej szkole. Muszę iść w takiej jednej sprawie do jej matki. Możesz pójść ze mną.

- To blondynka czy brunetka?

- Tak jakby blondynka. Jasna tak w ogóle. Pójdziesz?

Nie miałem nic do roboty, więc się zgodziłem. Żeby zrobić wrażenie, ubrałem się w swoje najlepsze ciuchy, czyli wciąż ten sam biały od Fiedźki mekintosz, jego szary kapelusz i niebieskie spłowiałe *dungari*.

Na drugim piętrze starego z odpadającym tynkiem domu przy Ligowskim Prospekcie zadzwoniliśmy do drzwi, obitych czarną ceratą. Jakaś stara ciotka wpuściła nas do sieni. Specjalnie długo zdejmowałem swój *mekin*, wciąż mając nadzieję, że ta nieznana Lidka za chwilę wejdzie i będzie wprost porażona moim ekstra cudzoziemskim wyglądem, lecz, niestety, tak się nie stało. Zamiast niej zjawiła się korpulentna, dojrzała kobieta z twardym wyrazem niebieskich oczu, opięta w czarną jedwabną suknię.

- A, to wy, chłopaki. Dobry wieczór. Wejdźcie do pokoju gościnnego. Jak tam rodzice? - po chwili zwróciła się do mego kolegi. - Wszyscy zdrowi? Co słychać u dziadka?

Przyjaciel odparł krótko na wszystkie te pytania, po czym wyraźnie czymś zmieszany powiedział:

- Anno Nikołajewno, czy możemy porozmawiać na osobności?

- No, cóż. Chodźmy zatem do mnie. Pan wybaczy, - ze skinieniem głowy w moją stronę odwróciła się, i oboje wyszli.

Zostałem sam. W pokoju stał stary odrapany fortepian, kilka miękkich foteli, kanapa i cały las fikusów w drewnianych donicach. Drzwi się otwarły, weszła piękna ruda spanielka, stuknęła w moje kolano czarnym wilgotnym nosem, a zaraz za nią pojawiła się jasnowłosa, z białymi rzęsami i brwiami dziewczynka z kokardą na głowie. Ze strachem spojrzała na mnie, zaczerwieniła się i, odwróciwszy się do mnie plecami, zaczęła się bawić z psem.

*Co za wychowanie, - pomyślałem. - Nawet dobry wieczór nie umie powiedzieć!* Czułem się bardzo niezręcznie. W tym jednak momencie drzwi ponownie się otworzyły, i do salonu weszła dziewczyna.