Życie jak rzeka

Życie człowieka jest krótkie 

Życie jak rzeka

Bywa ciche i bywa rzutkie 

Jak strumień się wije

Od poczęcia do miłości 

Gdy w warstwę piasku się wpije 

Jak zobaczyć trwanie w bytności

Wciąż istniejące strumienie 

A wiara leży na dłoni 

Odsłaniając prawdy promienie 

W niej życie wieczne  dzwoni