Na skraju myśli (patrz nagłówek)

- nie słowem się wspieram
- nie słowem a wiatrem zatrzymuję czas
- nie słowem marzę

...lecz ta wyssana z mlekiem Matek polszczyzna w nas - na skraju myśli
- nieustannie gdzieś podkorowo wibruje, skoro powstają takie perły poetyckie jak ta!

Taki paradoks :(

Co ciekawe, kiedy długo siedzę nad swoimi tłumaczeniami, na krawędzi mojej głowy jeszcze późno w nocy tańczy fenomen dwóch języków. Odczucie to znają zapewne także wszyscy polscy w Szkocji, Langwedocji, w Kapadocji (??) emigranci

Jako nosiciele własnego języka - wciąż na skraju myśli /np. na sekundę przed zaśnięciem albo tuż przed utratą przytomności/ - dryfujemy w obrębie wszystkiego, czym ubogaciła nas nasza ojcowizna... chociaż

Historia zna takie przypadki, kiedy wychowana przez rodziców-Włochów na Sycylii 4-letnia dziewczynka przez sen zaczynała mówić sanskrytem

Emilio ukłony za Twoją wiedzę i komentarz :)