W sieci

Ziemio,  nie lękaj się doli pręta

I sądu, i atomowego  wygnania.

Na twym globie jest sieć rozciągnięta,

Niewód Rybaka, z możnością ocalania.

Moc splotów emanuje energią,

Połączoną wieżami świątyń nad światem.

Kto w nich się nurza, choćby z religią,

Ten się jednoczy w jasną koronę z Bratem.

Kto ma wiarę,  ten w punktach aktywnych,

Ze śmierci ogromnej do życia powstaje.

Prawda zawarta w przekazach jawnych,

Cudowny puls nieba w świątyniach podaje.

Ziemio,  tyle miejsc odwiecznej mocy,

Liniami światła szczebiocie człowiekowi.

W osiągnięcie szczęścia - w stan prorocy,

Choć jeszcze, nie zawsze przyjąć są gotowi.