Zatrzymajmy się na chwilę, 

ale, nie przed siebie pędzimy, 

Z językiem na brodzie, 

za nie widzialnym gonimy. 

Za czymś które w głowie, 

może realnym się stanie. 

O ile domek z kart nie poleci, 

planowanie, jeszcze raz planowanie. 

I oto świat powstaje, 

mając motorek w zadku. 

Niewidzialne, widzialnym się staje, 

niekiedy po prostu z przypadku. 

Eureka już przecież krzyczano, 

ale, nie postępy być muszą. 

Nawet rakieta poszła, 

bo gwiazdy człowieka kuszą. 

Siebie nie zmienimy 

zawsze będziemy w pędzie. 

Pewno na naszą korzyść, 

nie ubędzie, a raczej przybędzie.