Pan po pięćdziesiątce

To postać wszelako tragiczna

Coś  jakby mniej oferuje

A więcej wymaga

I wszystkim wydaje

Że zupełnie nic nie daje

I tak

I tak dalej

Zna się wybornie

Na kobietach jedzeniu

Czasami biznesie

A jak który mądrzejszy

To ma pełno hajsu w kieszeni

Rozmawia i toczy dialogi

Na dość wysokim poziomie

Młodość przy nim jęczy bez sensu

I hałasuje tandetnym motorem

I mając te wszystkie zalety

I znając życia niuanse

Odchodzi niczym wieloryb

By spocząć samotnie

Gdzieś na dnie