Nigdy nie zdejmowałam maski

z wosku, ale i nie ubierałam

tej gałgankowej, więc dlaczego

duszę się teraz pod przyłbicą

z pleksiglasu?

Nie czuję bólu

lecz wiem że umieram

co minutę

bliżej Wiecznego Światła

spod dłoni i powiek:

Pozwól że najpierw ucałuję

to miejsce gdzie cię zabolę

dziewczyno mojej wieczności

skróconej do postronka

powszedniego dnia

Chłodno, chłodniej -

dużo deszczu

chmur i wiatru

coraz bliżej do wiekuistego

światła spod powiek i dłoni