Życie jest tu

Życie je­st tu. Skąd­ te lęki i obawy   

Skoro niebo nam ołtarz otworzyło    

Sły­chać: aniołowie kolędę śpiewają   

I kapłan z niebem wznosi hostię żywą    

Tyle pokoleń przyodziało się chwałą

Żywot jasny czerpiąc z wiecznego bytu

Szczere wrota stajenki z niską powałą

Wymagają pokory w czas audytu

Życie jest tu. Wszystkim przystępny cud słońca

Ze źródła żywa łaska się rozlewa

Dusze niby rajskie ogrody wiszące

Pijąc rosę otwierają się w słońce