Pada śnieżek, pada

Pada mi telefon

Drogą jedzie łada

Piękna jak patefon

Skrzypi pod nogami

Jakby Molinari

Rzępolił strunami

Chociaż śnieg - aksamit

Ciepło, bo mam kurtkę

Podbitą watami

Patrzę, za zakrętem

Taki mały kramik

Wejdę, coś tam kupię

Myślę, bo w przemyśle

Byłem zatrudniony

Ostatnio zwolniony

Ale mam wypłatę

Zapłaciłem ratę

I coś mi zostało

Wszedłem, radio grało

Nadają orędzie

Słowem - dobrze będzie

Kupiłem śmietanę

Wypiłem, i dalej

Wędruję po lesie

Tam, gdzie echo niesie

I wróbli gromada

Między sobą gada

Niebo jak glazura

A wrona ponura

Wysoko szybuje

Gdzieś tu mieszka wujek

Co uciekł od ludzi

I może się łudzi

Że odnajdzie szczęście

Jest chata - nareszcie

Nad nią wąski dymek

Wokół rój choinek

Pukam. Wołam - wujek!

Drzwi się otwierają

Wujka nie ma w środku

Drzwi otworzył zając