Spotkanie w ciszy

Tak wiele było wrzasku,

lecz tego nie mogłem powstrzymać,

rósł jak trąba powietrzna nad morzem,

by w końcu uderzyć niszczycielsko w miasto.

Drzwi dźwiękochłonne.

Mieszkanie zamknięte na cztery spusty.

Wszystko się wyciszyło, w mojej głębi.

Cisza odsłania zakamarki jak wyboje na drodze:

czają,  grożą przepaścią, tworzą pułapki!

Gdy  drogi się wygładziły,

wszystkie znaki na niebie i ziemi wołały:

„A oto Pan przechodził” (Krl 19,11)

nie było go w wichurze, ani w ogniu

przechodził w ciszy, w łagodnym powiewie

Prowadził, aby stanąć na górze Pana.