W mocy i w słabości

Gdy Serce krzyża ogarnęło całą ziemię

Dźwigając ludzkość w krainę świętości

Byliśmy jak ryby w sieci, chcąc się wyrwać

Do otchłani, do skostniałej gnuśności

Gdy swoją mocą kamień grobu odsunął

I Królestwo Boże wszczął dla  ludzkości

Byliśmy tak małoduszni, tak strapieni

Na spusty zamknęliśmy nasze włości

Kiedy stanął w bramie otwartego nieba

Ukazując dom Ojca, byt przyszłości

Byliśmy za słabi bez boskiej opieki

Przekształcić świat w gwiazdę doskonałości