Na tytułowe pytanie

Czy wiara czyni cuda?

jedna jest tylko odpowiedź: oczywiście, że tak! Czyni cuda! I to jeszcze jakie!

Przede wszystkim przeistacza duchowość człowieka i czyni go każdego dnia coraz lepszą wersją samego siebie.

Jeden jest tylko warunek: musi być to g ł ę b o k a wiara.

Moi święci Dziadkowie byli głęboko wierzącymi gorliwie praktykującymi katolikami. W czasie okupacji hitlerowskiej pod swoim mniszkowskim dachem gościli jednocześnie /na strychu/ rodzinę Rosjan - i /na parterze/ żołnierzy Wermachtu z pobliskich w podgrudziądzkim lesie koszar.

Kto ciekaw tego, czym się to skończyło, odsyłam do lektury mojego tekstu pt. "Mniszek wśród leśnej ciszy" na www.latarnia-morska.eu/proza

Jeżeli klepiesz pacierze
Bardzo nieszczerze,
Jeżeli gadasz: - Wierzę!
A siostrą pomiatasz
I szydzisz z brata,
Twoja wiara nic nie warta
Jest natchnieniem czarta.

Pamiętam historię Twoich Dziadków... i chylę czoła przed nimi.

Tak, warunkiem jest głęboka wiara. A głęboko wierzyć mogą tylko dobrzy ludzie.

* "potrafią" miało oczywiście być.

Piszesz tak, jakby nie można być dobrym człowiekiem bez wiary.
Chyba że mówimy o wierze w sensie ogólnym, a nie szczególnym.
Bo czy nie może być dobrego muzułmanina, czy ateisty?
Można wierzyć w naukę, człowieka, Zeusa i być dobrym.

Puszczyk, ależ oczywiście, że można być, takich ludzi jest ogrom. Pewnie nawet więcej niż tych wierzących, a z gruntu złych, m.in. takich, o których w swoim wierszu wspomina Emilia.

Tam, gdzie króluje obłuda,
wiara zawsze czyni cuda,
gdy jest na okaziciela,
często w diabła też się wciela.

Janko, co racja, to racja. ;)

znik zetnnoł
powrucił i tak
bynajmniej z nim
po nocy

Nie wiem czemu, ale akurat teraz przypomniał mi się popularny w czasach mojej młodości dowcip w formie zagadki:
- Czy może istnieć trójkąt: ona, on, ona?
- Nie może, bowiem nie może być trójkąta o dwóch kątach rozwartych.

W publixowej rzeczywistości taki trójkąt jednak istnieje. Kilkoro umizgujących się kandydatów do tego grona może jednak ten trójkąt zniweczyć.

Anski, znów się odzywasz?... A ja już myślałam, że Cię w tym Londynie wyłowiono z tego 3 tys. tłumu i siedzisz gdzieś teraz w areszcie. ;) No ale sądząc po Twoim komentarzu, można dojść do wniosku, że jakoś nie za bardzo z Tobą. ;D

Hihihi...! Dobre, Janko. Nie znałam tego dowcipu. No cóż, dla takiej trójcy nothing is inpossible. ;)
Tak się zapętlili, że trudno zgadnąć, jakie będą ich dalsze losy. Coś mi się wydaje, że skończą wielką eksplozją... A umizgujący się dostaną rykoszetem. :D

jam dzisiaj nie we londynie
tyko w tokio

tu se czytej komenta
https://www.publixo.com/text/0/t/37943/title/Osiol_i_krowa

https://www.publixo.com/text/0/t/37943/title/Osiol_i_krowa

tu se czytej komenta

Anski, chyba palcem po mapie. ;)
No i czytałam Twój wierszyk. Każdemu przypiąłeś łatkę i pewnie zadowolony jesteś z siebie.
W moim przypadku jak już, to nie rządzić, a korzystać, i nie z podwórka, a z lasu... Ot co! A "ze piórka" kontent jestem, bo to prezent od moje kochanej Córki.