Od tysięcy lat groteskowy wąź

wije się alejkami.

Papatoja i do przodu.

W skale wykute,

osłonięte wieżowcami,

lasem znaczone,

parkowymi drzewami.

Od tysięcy lat potężny bałwan

tli się  pod dłoniami.

Papatoja i do przodu.

W skrusze złożone,

wyciągnięte w geście,

w pięść uniesione,

w bólu i proteście.