Bronia broni niewiniątka,

Które wszakże w portkach broń ma.

A z tej broni często strzela,

Rżnąc prawego bohatera.

No a Bronia nie wzbraniała,

Przeciw temu nic nie miała.

Teraz, gdy ktoś z biodra strzelił,

W niewiniątko całe w bieli,

Bronia w togę adwokata

Wystrojona, wnet przylata:

- Gwałtu, rety! Biją naszych!

Już rozbrzmiewa dźwięk pałaszy!

Czemu Bronia tak go broni? -

Zapytacie tedy. - Bo mi

Wojujące niewiniątko

Bardzo pasi w takim wątku -

Mierzy w onych, a nie w nas. -

Rzecze rezolutnie Bronia.

A bajkopis pisze morał:

Na ról zmianę przyszedł czas

I w układach zrobił tas.