Życie jest trudne

Życie jest trudne, przyjacielu. W czas epidemii!    

Bądź co bądź, dzwony o poranku, budzą tęsknotę,   

do tych chwil, które dziś są spychane do podziemi,

do spotkań  rodzinnych, do scaleń w słoneczną rotę. 

Życie duszy i ciała, jakby było w  konflikcie.

jak wróży powiedzenie: „W zdrowym ciele, zdrowy duch”.

A tutaj ciało, we wniosku, niedomaga w akcie;

w przymierzu dymi rozdwojenie, słychać zły podmuch.

Tylko za oknem, pies zwolniony ze smyczy tonu,

wraca do właściciela wedle wiernej nauki.

I w taką cichą sympatię wdziera się pieśń dzwonu,

malując na witrażach dzieło niebiańskiej sztuki.