Dwadzieścia pięć

To liczba przepitych lat

Wraca przytłacza mrokiem

Ukradzionych straconych dni

Szczęściarz w zapomnieniu

Na rozhukanym rumaku

Fałszowanych chwil

Pędzi w nicość pod wiatr

Bije pięścią zwiniętą

W pierś krwawo otwartą

Poznaczoną bliznami zmagań

Kwiląc bezsilnie

Piramida złudzeń

W popiół biały zwalona legła

U stóp potwornych deformacji

Głowy pianej bezmyślności

Koszmar obłąkańczych chwil

Czas zmartwychwstania

Odarty z ułudy zamroczonych marzeń

Pełga tempem ginącego serca

W pulsacji rozrzuconych gwiazd

Promień nadchodzących dni

Rozświetla mrok błądzenia w malignie

Nadzieję rzucając płochą

Prostując labirynt niechcianego życia

Z sykiem gasząc gorączkę

Pijanegao fałszywego zbawienia