Smutne to bardzo :(

Serdecznie.

Przepiękny wzruszający wiersz.

"Przepraszam" i "dziękuję" - to pierwsze słowa, jakich uczą dziecko rodzice. Jeżeli nie zrobią tego w pierwszych latach jego życia, potem już będzie na takie nauki

za późno

Czas w naszym życiu ma fundamentalne znaczenie. Zwłaszcza kiedy trzeba we właściwym momencie powiedzieć "bardzo przepraszam" - a tym bardziej "dziękuję" (patrz nagłówek i kolejne wersy).

Spóźnione "przepraszam" i "dziękuję" jest jak musztarda po obiedzie zarówno dla przepraszanego, jak i dla przepraszającego

Rozchwiana logika każe lirycznemu "ja" przepraszać

za pierwsze w życiu słońce
za pierwszy oddech

(vide stosowne wersy)

i dziękować

za grzech
za oszukaną miłość

(patrz końcówka)

Spóźniona skrucha i wdzięczność okazana poniewczasie to droga w czarną rozpacz

Bo zgotowane życie jest smutne, a powinno być radosne jak świeży poranek .Pragnę się cieszyć a tutaj z każdej strony ciosy .Szukamy wciąż drogi , przynajmniej ja poszukuję by żyć i się nie przejmować, iść naprzód nieść radość w dłoniach i w słowach:)

Pozdrawiam Was mnie odwiedzających :) Gorąco pozdrawiam :)

Podobno w życiu tyle samo radości co smutku. Więc bilans musi się wyrównać.
Pozdrawiam

Pozdrawiam gruszko:)