Za zasłoną

Kiedy okiem nie przenikął za zasłonę świata,

to w ewolucji widział przypadkowość

wszelkiego bytowania,  a dusza

ocierając się o genezę neandertalczyka,

traciła wzrok wiary, jak ślepiec uderzała

głową w żelazną bramę, do której ją przywiązano.

Mur który przebiega przez ludzkie serce,

gromadą błaznów przypisuje mu szczęście.

Tylko dar krzyża i zmartwychwstania

usuwa z obrazu świata ciężar zaklęcia.

Kto zdołał przetrzeć wzrok, ten dostrzegł,

za zasłoną świata królującą miłość.

W niej człowieka z człowiekiem się brata,

dla chwały Boga i szczęścia świata.