Lubię ten rodzaj poezji choc sam nie wiem czemu .
W tym wypadku czytam i się domyślam - ale się starałem .

Bardzo się cieszę, że lubisz i że się starasz :)

Piszę spontanicznie, nie znając dnia ani godziny. Ten wiersz powstał we wczorajsze, niedzielne przedpołudnie podczas spaceru do pobliskiej, leśniczówki. Zdjęcie jest również wczorajsze.

Postaram się wytłumaczyć co miałem na myśli.

Pogoda zmienna, nieco słońca, więcej cienia. Z wnetrza konara źródlana woda wpada do poidła, które widać na zdjęciu. Dźwięk przypomina mlaskanie, a woda jest tak lodowata, że można wymrozić zęby.

Lubię przesiadywać tutaj godzinami. Ale każdy tutaj pobyt mija tek szybko, że przypomina kromką chleba, która znika w ustach głodomora tak szybko, że nie zauważa on, że już po niej.

Sekundnik, oraz niedzielne dzwony to odniesienie do przemijania.

Serdeczności