Deszcz. Jakby mysz szurała ogonem

Ćma biegnąca po kartonie z mlekiem

Lepi się, coś tam do czegoś

I nagle ptak zaśpiewał

Chmury, niby smutne parasole

I kanciaste domy, po których snuje się ćma

Znowu ktoś odszedł

Ale nikt nie zadzwonił

Nie pożegnał się

Może zapukał w ścianę

Za którą nikt nie mieszka

Do cukierni znowu będzie stała kolejka

Chociaż zimno i deszcz

Czasami tam zaglądam, żeby popatrzeć

Ale wolę deszcz

Bo krople, czy spadają, czy też trochę sieką

Zawsze są z osobna i nie wzdychają

A jedna do drugiej podobna, jak ten deszcz

A kiedy wyjdzie słońce, może pojawi się tęcza

Z kropel, takich samych, jak ta zimna słota