Przepastne obiecanki

Obiecanki jadą na siwym koniu

W galopie niosąc w otchłanie przepaści

Mydlane bańki ostoją w dążeniu

Mają wydźwignąć z powiewu nicości

Z balona obłudny eter wycieka   

Że nawet dusza powoli flaczeje   

Obiecanka malowanka kaleka   

Nagle umyka w pełne buty knieje   

Człowiek istnienie do prawdy rozszerza  

Natrafiając na ślady jasnych ścieżek   

Ucieka w otwarte drzwi ramion krzyża

Obok ścielą się ogrody niebiańskie   

Kwiaty ślą aromat z wnętrza kielichów

Niebo w kadzidłach śle łaski zwycięskie