akademie do kończenia,

wpis, że zaliczono temat.

niezliczone kręte drogi,

pejzaż płynny jak poemat.

szereg ocen nie pościna

rześkich westchnień o poranku

niestatecznie odmierzanych

w odczynnikach i kagankach

życie warte zaświadczenia

o cezurze bicia serca,

pragmatycznie niepraktyczne

w amfiladach nie do przejścia.

dyplom, wpis, pieczątka, nota

gdzieś w hierarchii głów się zwieńcza.

każdy połamany szczebel

obił plecy, drogę spiętrzał.

aby umieć stawiać pewnie

kroki, karku nie nadstawiać

trzeba wywieść dziwne wnioski,

radzić sobie nieporadnie.

budzić strachy z ich senności,

asy trefne mieć w rękawie.

jak nauczą cię tak stąpasz -

choć kulawo, lecz ciekawie...