- Tylko czas swój po próżnicy zmarnujecie, -

Po raz drugi zaoponował

Siwowłosy pop. -

Dobrze znałem Jermiłę Girina,

Bo do tej jego guberni trafiłem

Dobre 5 lat temu.

W życiu wiele świata widziałem,

Gdyż nasza świątobliwość

Lubił swoich podopiecznych duchownych

Często z miejsca na miejsce przenosić.

Z Jermiłą Girinem byliśmy sąsiadami.

I rzeczywiście! Był to chłop wyjątkowy!

Miał wszystko co trzeba, żeby być szczęśliwym:

I spokój duszy, i pieniądze, i ludzkie poważanie,

Poważanie godne zazdrości, prawdziwy ludzki szacunek

Nie okupiony ni złotem, ni groźbami, ni strachem:

Czystą jeno samą prawdą, rozumem i dobrocią!

Niestety, niestety - powtarzam to po raz kolejny -

Na próżno swoje nogi tylko potrudzicie,

Bo człowiek ten siedzi w twierdzy...

*Niemożliwe! Jakim cudem tam trafił?*

1865