Bardziej to baedekerowe niż poetyckie ;)

Tekst napisany w apogeum pandemii coronavirusa w Lombardii, we Włoszech, w Europie - i na świecie.

Gdyby nie data pod nim, myślałbyś, że CZAS stanął w miejscu, i żyjemy "x" stuleci wstecz

w zaułkach starego Bergamo
gdzie wszystko jest takie samo

Na czym polega fenomen uniwersalizacji opisywanego świata przedstawionego?

Byłem widziałem więc mam porównanie.
Tak właśnie tam jest - dla mnie trochę przyciasno - ale pięknie jest.
A co ograniczeń na granicach to z tego co wiem nie jest tak źle .

Dziękuję wszystkim za wizytę. Taki ten zbiór będzie, raczej "baedekerowy". Wiersze, które tu zamieszczam, są relacją z wycieczki we wrześniu 2020 - po pierwszej fali pandemii, która tam była makabra a przed drugą falą. Zluzowano wtedy część obostrzeń, ale w psychice ludzi to zostało. W jednym ze sklepów spożywczych zawieruszył mi się telefon, spanikowany zawróciłem i przy wejściu wyhamował mnie chóralny okrzyk klientów i personelu: MASCHERINA! W jednym z barów, kiedy wszedłem (w masce) podbiegła do mnie czarna postać z pistoletem, przystawiła mi go do czoła i usłyszałem: "temperatura OK". Czarna postać okazała się bardzo miła kelnerką o afrykańskiej urodzie. Plusem wycieczki w tym okresie było: brak tłumów, minusem: znaczna część obiektów zamknięta. Piękne są północne Włochy, ale bez przesady, nie zawsze wzbudziły we mnie zachwyt. Przykłady: Wisła pod Wawelem jest czystsza niż Adyga w Weronie. Przypomniało mi się, że Brama Floriańska (Kraków) jest obok McDonalda, kiedy usłyszałem ,że Galeria Wiktora Emanuela jest tam gdzie sklep SONY.