Tam rybka pluska w rzeczce;

*Obrastaj w tłuszczyk, obrastaj,

Aż ciebie wyłowią moi ludzie!*

Owdzie zając cały w strachu kica po moich łąkach;

*Kicaj sobie, kicaj aż do samej jesieni!*

Wszystko radowało jaśnie pana,

Każda trawinka miłośnie szeptała: *Jestem tylko twoja!*

Cerkwie Boże - czar i duma naszej Matuszki-Rosji -

Bielały na moich pagórkach, na wzgórzach,

I w zawody z nimi szły piękne nasze dwory i dworki,

Pałacyki z oranżeriami,

Z chińskimi altankami

I z angielskim parkiem;

Nad każdym z nich igrała flaga,

Łopotała i mamiła,

Gościnność i szczodrość rosyjską

I wszelkie łaski obiecując każdemu przyjezdnemu.

Francuz nawet we śnie tego nie ujrzy,

Jakie tutaj święta - nie jedno- nie dwudniowe,

A przez cały miesiąc! - żeśmy u siebie zawsze urządzali.

Swoje własne indyczki tłuściutkie,

Własne tęgie nalewki,

Swoi aktorzy, orkiestra, własna służba -

Swoich ludzi istny pułk!

Pięciu kucharzy i piekarzy,

Dwóch kowali, tapeciarze,

Siedemnastu muzykantów,

Zielarki, babki do rodów,

Lekarze domowi w każdym moim dworku

Nawet dwudziestu dwóch myśliwych

U siebie trzymałem... Boże-ż ty mój!...*

1865

..........................................................................