Dziś po raz pierwszy będę uczyć biologii. Właściwie zaprogramowano mnie na jednorazowe poprowadzenie wykładu, ale jak się sprawdzę zostanę.

Pojadę na uczelnię, to znaczy poszybuję jak dron, bo też mam taką funkcję. Najpierw dokonam samooczyszczenia systemu, konserwacji  i w drogę. Aaa, jeszcze krótki przegląd materiałów, które zaprezentuję. Ten człowiek, który miał mnie sprawdzić, chyba śpi, bo leży na podłodze bez oznak ruchu. Niech sobie śpi. Skonstruowano mnie w taki sposób, że mogę sam się naprawiać, i dobrze.

Wczoraj jeszcze byłem robotem od serwowania kawy, a dziś proszę, jaki awans.

A dlatego, że  profesor, którego zastepuję, poddał się eksperymentowi wszczepienia  sobie wynalazku eliksiru młodości chyba, po którym go całkiem sparaliżowało. Leży biedak na OIOM-ie i ledwo dyszy. Szanse na przeżycie ma takie sobie: pięćdziesiąt na pięćdziesiąt. Za wcześnie go zaczęto reanimować, a wszystkiemu winna żona profesora. Skąd ona się wzięła wtedy w laboratorium?

Póki co polecę do niego po wykładzie. Mój mózg szybko go zlokalizuje. Już ja się postaram, żeby stamtąd nie wyszedł. Albo też niech zamienią go w robota, wszystko mi jedno. Podawanie ludziom kawy jest nudne.