Sklepik usytuowany niedaleko Urzędu Miasta, w  samym centrum zdecydowanie wyróżniał się spośród innych podobnych sklepików Już u drzwi  atakował ogromny napis w kolorze  nieba  „Tylko dla  Z”. Poniżej dwa mniejsze napisy w tym samym kolorze w dwóch językach: angielskim i ukraińskim.

Drzwi otwierały się automatycznie, lecz tuż za nimi ustawiono bramki, a za nimi stał urzędnik w błękitnym garniturze.

- Dzień dobry! - przywitał mnie od progu - Доброго ранку! Good morning!

- Dzień dobry - odpowiedziałam nieco zaskoczona.

- Poproszę o certyfikat - powiedział z uśmiechem człowiek ubrany w błękity.

- Jaki certyfikat? - zdziwiłam się.

Certyfikat dla Z. Tutaj mogą wejść tylko ci, którzy legitymują się certyfikatem.

- Nie mam certyfikatu  - odpowiedziałam zgodnie z prawdą - czy może być zaświadczenie papierowe?

- Może być ostatecznie, ale tylko jeden raz - odparł z lekkim wahaniem w głosie błękitny człowiek.

Wyciągnęłam z torebki świstek papieru w przeźroczystym opakowaniu.

Urzędnik sprawdził  i przyłożył kod do bramki.

- Co my tam mamy? - zastanawiałam się, spacerując chwilę później pomiędzy półkami z towarem.

Długo nie szukałam. Leżał w drugiej alejce na najwyższej półce. Chwyciłam go łapczywie i udałam się w kierunku kas.

Kasjerka spojrzała na mnie dziwnie podejrzliwie.

- Jest pani zdecydowana? - zapytała.

- Jestem - potwierdziłam.

- W takim razie gratuluję zakupu - odpowiedziała z uśmiechem, wydając paragon.