~~

Niezbyt rosły osiołek pragnący rozgłosu, 

paradował po łące przebrany za konia. 

Nie w smak mu bowiem było, że kaprysem losu 

jest tylko kłapouchym, jak wielu na błoniach 

- a błonia te już dalej w prerię przechodziły... 

Nasz osiołek - jak zwykle - przeceniał swe siły, 

więc śmiało się zapuścił na pampę szeroką. 

Tutaj jednak zawiodło jego czujne oko 

i ucho, wciąż nawykłe do obrazów stada, 

a teraz był samotnym. Na nic ta parada... 

Zagubił się na stepie, nie znając kierunków. 

Nie miał też tu przyjaciół, by pomogli w biedzie, 

a on ciągle parł na przód, bo chciał być na przedzie 

całego zwierzostanu, ras, no i gatunków. 

. 

- zaginie wnet ślad po nim - nie ma już ratunku 

tak dla jego frustracji, jak i wizerunku .. 

Ważny więc oto morał z opowieści płynie 

- nie bądź zbyt pewnym siebie, bo w tym świecie zginiesz ..