świat zgubił nas 

życie płynie

po policzku łza 

wycierasz obraz dnia 

idziemy aleją omijamy twarze 

odbite w zimnym marmurze

rzeczywistych zdarzeń  

liście pod stopami 

skoszone zboża 

złota słoma w polu 

zapięci w płaszczach

nie zapominamy siebie nawzajem

kroczymy ku przeznaczeniu 

szczęście się uśmiecha 

czujemy zadowolenie 

cieszymy się jak szczeniak

na widok pana