zmieścić w sobie odwagę by 

przejść środkiem morza po falach 

sztorm uciszyć zaraz po przebudzeniu 

dźwigać w sobie taka wiarę w Boga 

siła napędza krew jak koła młyńskie 

obudź się człowieku wydaj owoc 

prawda z pokorą usprawiedliwia 

prawda wyzwala jak słowa 

z ust niewinnych 

z ust czystego serca 

dać się przybić do krzyża 

ile to siły samozaparcia 

ile wiary ile miłości do człowieka 

a ty się złościsz dąsasz 

wymówkami się zastawiasz 

jesteś ślepy jak pół miasta 

dopiero dwunasta 

środek dnia dla człowieka 

mówisz tylko praca 

pytasz echo nie odpowiada 

a gdzie czas na odpowiedź 

czy z innymi żyjesz w zgodzie 

nie grzesz więcej idź po drodze 

idź i nikt nic nie powie