Zrobił mi herbaty, takiej lelawej, co jak chcesz się napić herbaty to na pewno po nią nie sięgasz. I sobie też zrobił, tylko polał prądem. Obmlaskał, popił.

- No, idę zobaczyć co te gamonie tam wyprawiają - Dopił, rozhuśtał swe obłe ciało i udekorował odrzwia swoją osobą.

Zostałem sam. Ale nie na długo. - Kochaj się ze mną - Zapowietrzyła się i tak stała bez wdechu i wydechu. Jego żona.

- Co też pani wyprawia - Próbowałem ją oderwać od siebie. Chciała ze mnie zedrzeć surdut. Uczepiła się jak rzep.

- Od pierwszego wejżenia - Studiowała moje spojrzenie. - Daj mi trochę chociaż, czułości, coś z miłości. Niewielką choć igraszkę - Pocałowała mnie.

Odwzajemniłem uścisk, myśląc że czując mą przewagę fizyczną, puści. Ale opatrznie to zrozumiała. Rzuciła mnie na stół. I ręce me, dłonie, jakby do blatu przybiła - Ciężarem swym. Ochotą. Jakby uwierzyła, że to właśnie ja mam uleczyć jej niecierpliwość. Musiała długo czekać. A może wcale nie. Może po prostu była nimfomanką.

Za oknem syczały sikawki. Gościu mógł wejść w każdej chwli. A wiadomo, kto winien - Zawsze mężczyzna.