ŚCIEŻKI PRZESZŁOŚCI

Lubię się włóczyć po przeszłości ścieżkach

Mam stałą wizę, wieczny abonament

Jestem wędrowcem, znam cudowne miejsca

Znikam w nich chętnie kiedy swojski zamęt

Szarpie za plecak roztrzęsioną łapą

Wygina stelaż łkaniem maruderów

Którym codzienność narzuciła tempo

Wytrawnych graczy, łownych menadżerów

Zmykam z Makusiem do żelaznej dziupli

Nie po raz pierwszy i nie pięćdziesiąty

Całuję wzrokiem najmilsze portrety

Zaglądam chciwie w zakurzone kąty

Makuś = mały Marcinek

żelazna dziupla = tak nazywaliśmy nasze przytulne cztry ściany na ulicy Żelaznej