Go to commentsw nicość ciągną kolejki
Text 148 of 193 from volume: to jest już koniec
Author
Genrepoetry
Formblank verse
Date added2022-06-07
Linguistic correctness
- no ratings -
Text quality
- no ratings -
Views610

pale wbite w ziemię 

przybity za wiersze 


płonące sumienia 

oblane ciekłym ołowiem 


duch w miejscu ze strachu drepcze 

rozerwane serca pożera zwierzę bestia 


kolejki do nieba jak po chleb za Gierka 


mizerna sytuacja nie kończy się trwa wiecznie 

przetrwają najlepsi mali cisi z odwagą w sercu 

splamieni miłością w słowach nadziei

  Contents of volume
Comments (3)
ratings: linguistic correctness / text quality
avatar
Duch w miejscu tylko w piętkę drepcze?

Mizerna sytuacja się nie kończy i trwa wiecznie?!

I mowa tu o Polsce i Polakach 3. tysiąclecia po Chrystusie

??

W nicość ciągną kolejki - i to jest już /ten w nieskończoność/ na wszelkie sposoby maglowany koniec

(patrz tytuły, teksty oraz wymowa całej tej powielanej wkołomacieju dookoła Wojtek pisaniny)

Na czym polega stagnacja w twórczości artystycznej /i z nią na amen związany nieuchronny uwiąd/?

I czym się różni pierwszy lepszy warsztat szewski od /pisanych na przełomie lat 20. i 30. ub.w./ "Szewców" Witkacego

??
avatar
kolejki do nieba jak po chleb za Gierka

- to ta w głowie mantra, która na mur, na beton

mimo wszelkich wszędzie zmian i transformacji

jak kiedyś utknęła, tak tkwi, tkwi, trwa i trwa, i trwa na bank na 100% i na 200

przez całe półwiecze aż po grób-mogiłę ;(

-------------------------

Dla niezorientowanych

UWAGA

Gierkowskie czasy to lata 1970-1980. To w tym mniej więcej okresie Polacy, odbudowawszy się z powojennych zgliszcz i ruin, dorobili się swojej upragnionej pracowniczej działeczki za miastem oraz swojego pierwszego "malucha" i wyjeżdżali na swoje coroczne /fundowane przez zakład pracy/ wczasy nad morze w góry, na Mazury i het! dalej nawet nad Balaton /na Węgrzech/ czy do Złotych Piasków /w Bułgarii/ albo nad Adriatyk /w Jugosławii/
avatar
Rozerwane serca pożera bestia zwierzę
I - chociaż wierzę - oczom swym nie wierzę:
Wciąż ważne tylko łycha, micha

I talerze!
© 2010-2016 by Creative Media