Taka ta myśl "złota" jak cynfolia na zębach dziecka, które pół wieku temu chciało mieć złote korony. Niczym u ruskich notabli. Wtedy maluchy o zwielokrotnionych na przegunach "czasach" nie pomyślały. Zmień retorykę "Optymisto", bo wieje od ciebie wódą, machorką, dwugwiazdkowym koniakiem, upoconym smrodem czekającym na kolejkę do leninowskiej mumii kolejkowiczów...
Nie daję oceny, ponieważ nie jest to moja ani epoka, ani środowisko, ale że skromna b_d_c wieczną kontestatorką jest, to ci napisała, co napisała :p

No cóż... pisać każdy może!

Dopóki lato dzisiaj trwa,
Niestraszna zima zła,
Niestraszne zaspy i zamieci,
Lecz... lato wkrótce zleci.

Ogrzeją nas w zimowy czas
Bajeczki jak dla dzieci
I piosnki - te o dobrej zmianie -
Gdy mroźny dzień nastanie.

Gdy wciąż opału brak na składach,
Zaśpiewa Polsce Kuba Badach pospołu z Roxy Węgiel,
I żaden mróz nas nie dosięgnie.

Gdzieś słyszałem, że dobrze rozgrzewa bieganie po schodach z wiaderkiem węgla...

Świetna fraszka, a zgorzkniały, zapyziały babsztyl po prostu musi, bowiem bez judzenia żyć nie może. Ta taki niekonwencjonalny, zakompleksiony wybryk natury.

Odkomentarz do komentatora [vide awatar], mimo że to wbrew Regulaminowi:

"Wszelki duch! jakaż potwora!
Widzicie w oknie upiora?
Jak kość na polu wybladły;
Patrzcie! patrzcie, jakie lice!
W gębie dym i błyskawice,
Oczy na głowę wysiadły,
Świecą jak węgle w popiele.
Włos rozczochrany na czele.
A jak suchy snop cierniowy
Płonąc miotłę ognia ciska,
Tak od potępieńca głowy
Z trzaskiem sypią się iskrzyska." (Adam Mickiewicz)

:-) :-) :-)