Już tyle wieków

Już tyle wieków mamy za sobą

Doświadczeń  dobrych i złych

Po zimnej wojnie chcie­liśmy sły­szeć gło­sy

Dobra z jasnych pokojów ludzkiej życzliwości

I nigdy więcej pieśni  okropnej wojny

Zachwyceni światłem mieliśmy przekonanie

Że nasz wiek będzie lepszy od dawnych

Nie­świa­do­mi skrytego czyhania ciemności

Gotowej uderzyć w każdej chwili

Kie­dy narody śpią spokojnie, wróg uderza

Choć deklarował: Nigdy więcej wojny!

Narody stra­cą wia­rę w trwałość pokoju

I gwarancje zawarte w deklaracjach

Ustalającymi porządek między narodami

Widzimy cyrograf w tych  poczynaniach

Kiedy w podpisie nie spa­da z wy­so­ka Prawda

Utrwalająca obroty na  orbicie sensu życia

Wciąż słychać wezwanie do czuwania

Byśmy strzegli dobra  pokojowego dzie­ła

Przecież mamy Termopile, własne Westerplatte

I zapewnienie w krzyżu: W tym znaku

odnosimy zwycięstwo!