tak już jest

że umierają kwiaty

choć kwitnienia przytulić płatkami

szary popiół zniewala źrenice

każde spojrzenie

kłuje i rani

w zaułkach co łzami zroszone

nieraz

trudno rozbicie w kształt

pozbierać

lecz skowronek śpiewem

specjalnie dla ciebie

kiedyś pobiegniesz łąką

zapachem kolorów

ścieżką niełatwą

gdzie z czasem nie zwiędną

tobą zakwitną

bo warto