potułać się, tak rozkosznie i w cieple. 

przechadzać się we wspomnieniach, nawet tych, 

co wywołują w sercu zimny dreszcz. 

poddajmy się upcyklingowi: z kwiatami wykonanymi 

za starych opon, z gumowymi frezjami we włosach 

posłużmy za pojemniki na myśl, ideę, rzutkie kłamstwo. 

ktoś schowa w nas przyrzeczenie, ukryje kłębuszek 

wulgaryzmów, komplement przewiązany pstrokatą tasiemką. 

chodź na spacer, z którego nie wrócimy 

tacy sami. daj się odmienić. in plus. włóczmy się 

przez pustkowia, pod mostami, przyswajajmy 

nasprejowane motta, złote, czerwone, 

albo całkiem szare myśli. niech uczy nas graffiti. 

nie ma co siedzieć w domu. kosarze tkają po kątach 

lepkie płachty, z radiowych głośników rozbrzmiewa 

kretyńsko podniosłe, wymurowane z żelbetowych 

nut, oratorium. religioza tak wielka, 

że aż kot cofnął uszy, zjeżył się. 

wie, co złe.