gdzieś tam w sadzie pod jabłonką

kiedy zmierzch przytula drzewa

a za chmurkę wzeszło słonko

nie przestaje ptasio śpiewać

ale w końcu aż zaniemógł

martwy nagle padł za chwilę

ktoś zapyta a to czemu

piórka trupie pośród zgniłek

to wygodny był zakątek

szybowanie jego znaczył

wciąż odkładał jeszcze zdążę

zło odfrunąć i przebaczyć

śpiewał jednak tak przecudnie

aż wyzwalał zawrót głowy

treli koniec jakoś smutniej

bo on w piekle jest ptaszkowym

żeby stworzyć szansę jemu

autor pisze jeszcze zwrotkę

to był sen po przebudzeniu

znowu wiersza jest początek

gdzieś tam w sadzie pod jabłonką

kiedy zmierzch przytula drzewa

a za chmurkę wzeszło słonko

nie przestaje ptasio śpiewać...