Obrazowo i sugestywnie .

Taka nocna pantomima /z udziałem jednego - i więcej - mimów/, w której jednak padają jakieś słowa /tutaj wypowiadane przez podmiot liryczny/,

(patrz całość wraz z tytułami)

nazywa się nie pantomimą, a monologiem wewnętrznym. To, co wtedy /sprowokowany przez mima/ sam do siebie mówisz - to tzw. rachunek sumienia.

We śnie czy na jawie
O nocnej godzinie
Myślę, czuję, widzę...
Wszyscy zmarli przy mnie.

Co wiemy o tych milczących Milczących?

przychodzą cicho w półmroku
nic nie mówią

(...)

później znikają

(...)

rano /po przebudzeniu/


(...)

Nocne wizyty Nieobecnych w psychologii snu Carla Gustava Junga są reminiscencją

/prze-szłoś-ci dla lepszej PRZY-SZŁOŚ-CI/

Ktoś ci się śni wcale nie przez przypadek

To, co tutaj - w tej nocnej rozmowie z Milczącymi bardzo ważne - to /zwykle kompletnie pomijana/ mowa ciała: MOWA spojrzeń, mimiki, gestów. W relacjach "ty i ja" 75% komunikatu - to komunikat niewerbalny

Kogo z nas interesują INNE /niż to moje/ SPOJRZENIA

(vide tytuł cyklu)


?!

Co nas obchodzi to, co myśli, mówi, czuje inny /bardzo różny ode mnie/ człowiek

??

--------------------

No, to z innej beczki:

A co ci się przydarzy, jeżeli zostaniesz Robinsonem ma bezludnej wyspie

?!!