Poezja skróciła dystans.

Jak psy dopadają do wierszydeł;

wyszarpują mięśnie,

wgryzają w ścięgna.

Pomyślałbyś, że w chruśniaku wulgaryzmy

piją jabole i księżycówkę?

Znak czasów kwasów.

Poeci zeszli do odbiorcy,

a ci też piszą i liczą

w metrum potknięcia

po drugiej identycznej stronie

(odbiorca chce [ich] dobra;

poeta nie odda - uparty po tej samej

wspomnianej wcześniej /./).

Siada w bujanym fotelu

i gwiazdy buja, a księżyc kołysze.

Usypia czujność, zasypia,

sypie z rękawa zszywki

do gojenia zaognionych łydek.

Po stylistycznym zabiegu

stawia sterylną kropkę

nad i - od idei bezpośredniego kontaktu

z kimś, kto zapytał:

- Co to jest

wiersz (?)

- Nic to

dla ciebie (?)

- Nie dla mnie-ee.