nie mówię nic nikomu

trwam w ciszy

schroniłam się za murem obojętności

pragnę tylko spokoju

splątane myśli nie niosą ukojenia

coś we mnie krzyczy złorzeczy mąci umysł

jeden głos kolejny i jeszcze jeden

dręczą i zniewalają

apogeum stresu trwa

wiem że już niedługo

liczę dni

jeszcze jeden może dwa trzy

i dusza znowu zanuci subtelne melodie

wyciszy się i poszybuje do światła

niczym latawiec

niesiony ciepłym pachnącym wiatrem

w letni słoneczny dzień