a ja dzierżę piórko w dłoni, 

bo stosownie lekkie. 

lekarz dźwigać mi zabronił, 

przepisał tabletki. 

a że medykament szkodzi, 

bo żółcią zalewa, 

więc za ciężkie pióra orle 

niech chwyta, kto hart ma; 

kto ma zdrowie do podrzutu 

i do rwania sztangi. 

a ja piórkiem wymaluję 

ulotne mustangi, 

dwie mimozy, pięć motyli, 

zwiewne pajęczynki chwili. 

dzierżę piórko - nie ma wagi. 

ciężar gatunkowy 

ma się nijak do lekkości - 

przyjmując na rozum. 

no i pióro z pustą dudką 

może wypaść z ręki - 

śliskie niczym brudne dutki 

zarobione lekko. 

więc przy piórku pozostanę, 

swobodnie uniosę, 

niczym bańki - hen! - mydlane, 

jak kropelkę rosy. 

pióropusza mieć też nie chcę, 

bo zbyt mała głowa. 

mnie wystarczy miękki puszek - 

niech go niosą słowa. 

no i zaoszczędzę ręce, 

mając wagę słów na względzie

__________

* wrzesień 2014